İmpetigo: Klinik, tanı ve tedavi

• İmpetigo, başlıca Grup A Streptococcus (daha nadiren B, C ve G) ve/veya Staphylococcus aureus'un neden olduğu yaygın bir bakteriyel deri durumudur. 
• Eritematöz, veziküler ve ardından püstüler ve kabuklu deri lezyonları şeklinde kendini gösterir. Bu lezyonlar bazen ağrılıdır ve vücudun herhangi bir yerinde gelişebilir, ancak daha çok yüzde, özellikle periorifisyal bölgelerde, ellerde ve kollarda bulunurlar. İmpetigo lezyonları küçük ve izole veya daha büyük ve çok sayıda olabilir. Ayrıca plaklar halinde bütünleşebilirler. Perilezyonel cilt enflamatuar olabilir1,2. 
• İmpetigo oldukça bulaşıcıdır ve çoğunlukla enfekte bir kişinin lezyonlarıyla direkt temas yoluyla veya havlu, giysi veya oyuncak gibi kontamine nesnelerle dolaylı temas yoluyla bulaşır. Kendi kendine bulaşma yoluyla da yayılabilir. Çocuklarda, aile veya toplum içinde küçük salgınlar sık görülür. 
• İmpetigo tedavisi topikal antibiyotik tedavisine dayanır ve yaygın lezyonlarda tedavi genellikle oraldır. Birkaç gün okula gitmemek, sık sık el yıkamak, tırnakları kısa tutmak ve kişisel eşyaları (havlu, çarşaf...) paylaşmaktan kaçınmak gibi önlemlerle impetigonun bulaşmasını önlemek için hızlı tedavi ve iyi hijyen gereklidir. İmpetigolu kişiler lezyonlarına dokunmaktan kaçınmalıdır, gün boyunca açıkta kalan bölgelere bandaj takmak maserasyonu ilerletse de yararlı olabilir. 
• Mümkünse kardeşlerin lezyonları incelenmeli ve tedavi edilmelidir^1,2. 
• Poststreptokokal glomerülonefrit riski nedeniyle D15'te idrar yolunun normalliği kontrol edilmelidir. Bu risk önemsizleştirilmemeli ve tedavi, semptomları etkili bir şekilde kontrol etmeye yetmeyen antiseptiklerle sınırlandırılmamalıdır^1,2. 

• İmpetigo, A Grubu Streptococcus ve/veya Staphylococcus aureus'un derinin yüzeysel invazyonu ile ilişkilidir. 
• Bu bakteriler normalde ciltte ve mukoza zarlarında bulunur, ancak hasarlı cilde girdiklerinde veya normal cilt mikrobiyotası bozulduğunda enfeksiyonlara neden olabilirler^1,2. 
• Bazı suşlar, patojenik toksinlerin salgılayıcıları olabilir. 

İmpetigonun klinik tabloları altta yatan nedene, lezyonun yerine ve enfeksiyonun şiddetine göre değişiklik gösterebilir. En sık gözlemlenen semptomlar şunları içerir^1,2: 

• Eritematöz, veziküler, sonra püstüler ve kabuklu deri lezyonları, bazen ağrılı veya kaşıntılı olabilir. 

• Büllöz lezyonlar mümkündür (stafilokok impetigo). 

• Lokasyon: Her yerde bulunabilir ancak yüz, periorifisyal alanlar ve ekstremiteler daha sık etkilenir. 

• Ateş ve adenopati gibi genel belirtilerin varlığı nadirdir. 

Non-Büllöz impetigo 

• İmpetigonun en sık görülen formudur. 

• Esas olarak 2 ila 6 yaş arasındaki küçük çocuklarda görülür: berrak içerikli, ikincil olarak pürülan subkorneal vezikülobüllöz lezyonlarıdır. 

• Vezikülobüllöz çatının rüptürü, sirkinat bir düzenlemeyle eroziv, enflamatuar, kabuklu bir görünüm ortaya çıkarır (yuvarlak veya sirkin konfigürasyonu benimseyen bal renkli kabukların mevcudiyeti ile perioral hasar görülür). 

• Kaşıntı, birincil enfeksiyon bölgesinden (gövde, uzuvlar) uzakta kendi kendini aşılamasına yol açar^1,2. 

Büllöz impetigo 

• Deride, genellikle staphylococcus aureus ile enfekte olan içi sıvı dolu veziküllerle karakterizedir. 

• Büllöz impetigo, kalçaları veya yüzü, bazen avuç içlerini, ayak tabanlarını ve oral mukozayı etkileyen büyük büllere (1 ila 2 cm çapında) neden olur. 

• Genellikle bebekleri veya küçük çocukları etkiler. 

• Berrak sıvıyla dolu veziküller bozulur ve iltihaplı bir halo ile çevrili ülserli ve kabuklu lezyonlar oluşturmak üzere ülserleşir^1,2.